تمنا
در سینه ی افسرده ی من کیست که گه گاه ......./ می خواندم از روزن این خلوت خاموش ......./ هر لحظه سرک می کشد این آتش پنهان ......./ از پرده ی خاکستر آن یاد فراموش ......./ گاهی به فغان می کشدم دست که منشین ......./ رقصان گهی آید به کنارم که بپا خیز ......./ آکنده مرا گوش ز نجوای هوسناک ......./ آلوده به صد وسوسه ام دامن پرهیز ......./ در باور عصیان زده ام چیست ؟ندانم ......./ کاین گونه بهم ریخته آرامش جان را ......./ تکرار جنون است مگر کاین دل رسوا ......./ در پیش گرفته ره سودا زدگان را ......./ آه این چه تمناست به جا مانده در این دل ......./ با خود چه امید ست که باز آمده چندی ......./ زان تجربه ی تلخ که دل دید و نیاموخت ......./ پیداست که دیگر نکند گوش به پندی .....................ع
شنبه 7 اسفند 1389 - 8:05:42 PM